A Comisión Superior de Persoal é un dos órganos superiores da Función Pública. De acordo con o previsto no artigo 9 da Lei 30/1984, do 2 de agosto, de Medidas para a Reforma da Función Pública, configúrase como o órgano colexiado de coordinación, documentación e asesoramento para a elaboración da política de persoal ao servizo da Administración do Estado.

A orixe da Comisión Superior de Persoal remóntase á Lei 109/1963, do 20 de xullo, de Bases dos funcionarios civís do Estado. Entendíase que era crucial a existencia dun órgano central encargado de velar pola íntegra aplicación da normativa en materia de función pública e que, considerando no seu conxunto os problemas inherentes aos funcionarios, levase a cabo unha política de unidade; elemento constatado como un dos puntos vulnerables do Estatuto de Funcionarios de mil novecentos dezaoito, que en gran medida contribuíu á frustración dos seus propósitos.

Por tanto, a citada norma, seguindo exemplos do Dereito comparado, establece na base do seu modelo unha Comisión Superior de Persoal como órgano fundamental en materia de función pública. Este órgano, na súa conformación inicial, tiña por obxecto lograr unha acción eficaz en aras á garantía dos dereitos e intereses do persoal e a súa conxugación harmónica coas esixencias dos servizos administrativos, dotada con amplas e superiores funcións consultivas e de inspección, impulso e coordinación.

Esta primeira previsión normativa viuse plasmada no texto articulado da Lei de Funcionarios Civís do Estado, aprobado por Decreto 315/1964, do 7 de febreiro. Establécese a Comisión Superior de Persoal entre outros Órganos Superiores da función Pública nos seus artigos 9 a 12, e 18 a 21.

Incardinada na Presidencia do Goberno e presidida polo Ministro Subsecretario, formaban parte como Vogais natos os Subsecretarios dos distintos Departamentos ministeriais civís, os Directores xerais do Tesouro e de Orzamentos, o Secretario Xeral Técnico da Presidencia do Goberno, o Presidente do Padroado e o Director do Centro de Formación e Perfeccionamento de Funcionarios.

Na Secretaría Xeral da Comisión Superior creábase un Rexistro de persoal ao servizo da administración Civil do Estado, onde debían inscribirse os novos funcionarios ao servizo da Administración civil ao procederse ao seu nomeamento ou contratación e notificarlle un número correspondente á súa inscrición. Do mesmo xeito tamén deberían ser comunicados os cesamentos no servizo dos funcionarios.

O seu primeiro regulamento, aprobado por Decreto de Presidencia do Goberno do 19 de novembro de 1964, definía a Comisión Superior de Persoal como o órgano de coordinación interministerial, consultas e propostas en materia de persoal. Entre as súas funcións destacaba o informe preceptivo nun amplo abanico de medidas en materia de persoal aos servizos das Administracións Públicas: proxectos normativos en materia de persoal, persoais orgánicos e a clasificación de postos de traballo, convocatoria de oposicións, formación de funcionarios, retribucións, separación do servizo, ou a aprobación da contratación do persoal temporal, entre outras.

Posteriormente, perfilarase a relación da Comisión Superior de Persoal coa Dirección Xeral de Función Pública. O Decreto 2764/1967, do 27 de novembro. Crea a Dirección Xeral de Función Pública, e en canto á Comisión Superior de Persoal, suprime os cargos de Vicepresidente, con categoría de Subsecretario e de Secretario xeral, con categoría de Director Xeral da Comisión Superior de Persoal, cuxas funcións e servizos integráronse na recentemente creada Dirección Xeral da Función Pública, e cuxo Director Xeral sería o Vicepresidente da Comisión. Por Decreto 245/68 do 15 de febreiro, de Presidencia do Goberno, encomendaranse á Dirección Xeral da Función Pública todos os Servizos Administrativos da Comisión, así como a preparación de proxectos e disposicións referentes ao réxime de persoal da Administración Institucional.

Tras a aprobación da Constitución Española en 1978, continuará inicialmente o mesmo modelo de Comisión. Será coa Lei 30/1984, do 2 de agosto, de Medidas para a Reforma da Función Pública que se innova na organización e funcións da Comisión Superior de Persoal. No seu artigo 9, a Comisión Superior de Persoal configurábase como órgano colexiado de coordinación, documentación e asesoramento para a elaboración da política de persoal ao servizo da Administración do Estado.

En desenvolvemento da citada lei, dítase un novo regulamento regulador da organización e funcións da Comisión Superior de Persoal, Real Decreto 453/1985, do 6 de marzo; que reestruturou a composición da Comisión Superior de Persoal, suprimindo a súa Comisión permanente, e establecendo un relatorio de traballo, de carácter técnico, para a preparación, estudo e proposta dos asuntos que haxan de someterse á consideración da Comisión.

Asimismo, modificó la composición de la Comisión, adecuándola a la estructura de la Administración del Estado tras la aprobación de la Constitución Española, dando entrada en la misma a representantes del Ministerio de Defensa y de la Administración de la Seguridad Social. Entre sus funciones, en esa nueva etapa, destacan: la proposición de criterios unitarios de actuación en materia de personal en el ámbito de la administración del estado y la adopción de las medidas que estime más oportunas para la ordenación de la función pública. Se mantuvo la función de emisión de informe preceptivo sobre los proyectos de normas de general aplicación a la función pública; así como estudiar y resolver cuantas consultas en materia de personal le sean formuladas por los Departamentos Ministeriales y restantes administraciones públicas, así como las competencias de gestión documental.

En 1990 volverá modificarse o modelo da Comisión Superior de Persoal por Real Decreto 1085/1990, do 31 de agosto. As innovacións producidas no réxime xurídico xeral da Función Pública obrigan á adaptación do órgano; suprímese igualmente o trámite preceptivo de informe da Comisión nos supostos en que, non existindo reserva legal, a función poida ser asumida polos correspondentes órganos de xestión. Poténciase, por tanto, o carácter consultivo e coordinador da Comisión Superior de Persoal, como órgano permanente de comunicación dos responsables da dirección dos recursos humanos ao servizo da Administración do Estado.

A última revisión do modelo de organización e funcionamento da Comisión Superior de Persoal levarase a cabo por Real Decreto 349/2001, do 4 de abril. En canto á composición, o Real Decreto presenta como novidade significativa a incorporación á Comisión, en calidade de vogais, dos Subsecretarios dos diferentes Departamentos ministeriais, en consonancia coa súa condición de xefes superiores do persoal destes, atribuída pola Lei 6/1997, do 14 de abril, de Organización e Funcionamento da Administración Xeral do Estado. Por outra banda, estrutúrase internamente á Comisión en Pleno e Comisión Permanente, establecendo un mecanismo flexible de distribución de asuntos entre ambos, que poida permitir a celebración de reunións coa frecuencia que as necesidades de cada momento demanden.

Polo que se refire ás funcións, trata de reforzar as de carácter consultivo e coordinador, non só as de produción normativa sobre o réxime dos recursos humanos da Administración Xeral do Estado, senón tamén das medidas e criterios de actuación en materia de ordenación, planificación e xestión nese ámbito e dos criterios de aplicación do réxime xurídico da función pública.