A cuestión exposta versa sobre a situación dun funcionario que solicitou o traslado a unha provincia, que é onde reside un familiar que sofre problemas de saúde, pero ante a imposibilidade de poder atender tal solicitude, realizouse o traslado a diferente provincia da mesma Comunidade Autónoma.

Exponse a posibilidade de permutar o destino actual cun destino na provincia na que se solicito de orixe o traslado ou outras opcións de mobilidade antes de que transcorran dous anos desde a toma de posesión.

Así, en primeiro lugar, cabe analizar o marco xurídico de aplicación. O artigo 78.3 do Real Decreto Lexislativo 5/2015, do 30 de outubro, polo que se aproba o texto refundido da Lei do Estatuto Básico do Empregado Público (en diante, TREBEP) establece que “as Leis de Función Pública que se diten en desenvolvemento do presente Estatuto poderán establecer outros procedementos de provisión nos supostos de mobilidade a que se refire o artigo 81.2, permutas entre postos de traballo, mobilidade por motivos de saúde ou rehabilitación do funcionario, reingreso ao servizo activo, cesamento ou eliminación nos postos de traballo e supresión dos mesmos.”

Pola súa banda, a Disposición Final Cuarta, apartado 3, do TREBEP establece que,

“3. Ata que se diten as Leis de Función Pública e as normas regulamentarias de desenvolvemento manteranse en vigor en cada Administración Pública as normas vixentes sobre ordenación, planificación e xestión de recursos humanos en tanto non se opoñan ao establecido neste Estatuto.”

De acordo con o exposto, as normas vixentes sobre ordenación, planificación e xestión de recursos humanos mantéñense en vigor ata que se diten as Leis de Función Pública e as normas regulamentarias de desenvolvemento, en tanto non se opoñan ao establecido neste Estatuto.

Neste sentido, hai que entender que continúa en vigor, no ámbito da Administración Xeral do Estado, o artigo 62 do Decreto 315/1964, do 7 de febreiro, polo que se aproba o Texto articulado da Lei de Funcionarios Civís do Estado, relativo á permuta de destinos, cuxo tenor literal é o seguinte:

“1. O Subsecretario, no seu Departamento, e o Vicepresidente da Comisión Superior de Persoal, se se trata de Ministerios distintos, poderán autorizar excepcionalmente permutas de destinos entre funcionarios en activo ou en excedencia especial sempre que concorran as seguintes circunstancias:

a) Que os postos de traballo en que sirvan sexan de igual natureza e corresponda idéntica forma de provisión.

b) Que os funcionarios que pretendan a permuta conten, respectivamente, cun número de anos de servizo que non difira entre si en máis de cinco.

c) Que se emita informe previo dos Xefes dos solicitantes ou dos Subsecretarios respectivos.

2. No prazo de dez anos, a partir da concesión dunha permuta, non poderá autorizarse outra a calquera dos interesados.

3. Non poderá autorizarse permuta entre funcionarios cando a algún deles fáltenlle menos de dez anos para cumprir a idade de xubilación forzosa.

4. Serán anuladas as permutas se nos dous anos seguintes á data en que teña lugar prodúcese a xubilación voluntaria dalgún dos permutantes.”

É criterio reiterado deste Centro Directivo entender que a permuta de destinos é un suposto de mobilidade de carácter excepcional e de autorización discrecional, polo que o cumprimento dos requisitos establecidos no artigo 62 do Decreto 315/1964, do 7 de febreiro, non xera dereito algún a favor do hipotético solicitante de que se produza a permuta solicitada; mais, folga dicir que é obrigatorio que se dean todas e cada unha das circunstancias recollidas no precepto para que se poida autorizar a permuta.

En consecuencia, para obter a permuta non basta con reunir os requisitos establecidos nos preceptos indicados senón que a Administración, en uso das facultades discrecionales que lle corresponden neste suposto, pode denegar a permuta por razóns de política de persoal debidamente motivadas e sempre que a decisión discrecional axústese á finalidade prevista na norma que lle concede esta facultade.

Tendo en conta o anterior, a cuestión exposta céntrase na figura da permuta. A este respecto, partindo do carácter excepcional da permuta, e en relación coas circunstancias que han de reunirse, en todo caso, para que a mesma poida autorizarse, exponse a cuestión de se, ademais, das circunstancias previstas no artigo 62 do Decreto 315/1964, do 7 de febreiro, ha de concorrer a de que transcorresen, polo menos, dous anos desde que obtivo o último posto con carácter definitivo, de acordo con o disposto no artigo 41 do Real Decreto 364/1995, do 10 de marzo, polo que se aproba o Regulamento Xeral de Ingreso do Persoal ao Servizo da Administración Xeral do Estado e de Provisión de postos de traballo e Promoción Profesional dos Funcionarios Civís da Administración Xeral do Estado.

Neste sentido, ha de terse en conta que o prazo de dous anos para a mobilidade ordinaria desde cada posto definitivo obtido por concurso establécese coa finalidade de que a Administración poida levar a cabo unha correcta planificación e ordenación do persoal que permita a debida atención aos distintos servizos públicos que presta.

No caso da permuta non se produce un traslado dun funcionario a outro posto de traballo podendo deixar o que ostenta orixinariamente vacante, senón que se produce un cambio recíproco entre dous funcionarios dos seus respectivos destinos. Destinos que son “homoxéneos”, posto que han de cumprir os requisitos establecidos no artigo 62 do Decreto 315/1964, do 7 de febreiro, e que serían cubertos por funcionarios cunhas características profesionais “asimilables”, polo que non se produciría unha alteración, nin na prestación do servizo, posto que ambos os postos seguirían cubertos ao producirse o cambio simultáneo de destinos, nin tampouco se vería resentida a calidade da prestación do mesmo, ao tratarse de carreiras profesionais similares.

Por iso, enténdese que a finalidade do prazo dos dous anos previsto polo artigo 41 do Real Decreto 364/1995, do 10 de marzo, non se ha de estender aos supostos de permuta e, por tanto, non se presenta como un requisito necesario para poder autorizar a mesma.

A feixes, no presente asunto, as prazas a permutar pertencen ambas as ao Organismo Autónomo Servizo Público de Emprego Estatal, polo que en cumprimento do previsto no artigo 41 do Real Decreto 364/1995, do 10 de marzo, no caso de que se tratase dun concurso tampouco sería preciso que transcorresen dous anos desde que obtiveron o último posto con carácter definitivo.

Por outra banda, e sen prexuízo de que se leve a cabo a permuta, consúltase sobre outros procedementos de mobilidade antes dos dous anos a contar desde que tomou posesión do seu último destino.

Cabe sinalar que este requisito se circunscribe á provisión de postos de traballo mediante concurso cunha excepción. Así, como xa se indicou, de acordo con o previsto no 41 do Real Decreto 364/1995, do 10 de marzo, non será necesario que transcorran dous anos se participa en concursos para postos incluídos dentro do ámbito da Secretaría de Estado ou, na súa falta, do Departamento ministerial ao que pertenza a praza que vén ocupando.

Dentro das fórmulas de provisión ordinaria, non se establece o requisito de permanencia de dous anos para participar en procedementos de libre designación, de acordo con os artigos 51 e seguintes do Real Decreto 364/1995, do 10 de marzo.

Doutra banda, pode darse a posibilidade prevista no artigo 64 do Real Decreto 364/1995, do 10 de marzo, é dicir, que a Administración acorde cubrir temporalmente unha praza mediante unha comisión de servizos. Así, dispón o precepto citado o seguinte:

“Cando un posto de traballo quede vacante poderá ser cuberto, en caso de urxente e inaprazable necesidade, en comisión de servizos de carácter voluntario, cun funcionario que reúna os requisitos establecidos para o seu desempeño na relación de postos de traballo.”

Finalmente, tamén se poderán prover postos por medio de adscrición provisional nos supostos do artigo 63 do Real Decreto 364/1995, do 10 de marzo, sen que teña que cumprirse o requisito dos dous anos.

Todo o anterior indícase sen prexuízo de lembrar que, de acordo con o réxime de competencias deste centro directivo, as respostas a consultas que emite esta dirección xeral posúen carácter meramente informativo e, en consecuencia, non teñen carácter de criterio vinculante, nin orixinan dereitos nin expectativas de dereito, nin implican vinculación algunha co tipo de procedementos a que se refiran. Ademais, ao carecer de carácter preceptivo ou vinculante, os órganos destinatarios das estas respostas poderán, no seu caso, adoptar finalmente unha decisión que non se corresponda co parecer contido nas mesmas.

As respostas a consultas contidas neste boletín atenden ás cuestións expostas á luz da normativa vixente no momento da súa emisión, de maneira que estas respostas poden verse afectadas por modificacións lexislativas posteriores ou resolucións xudiciais.