A cuestión exposta versa sobre o permiso por deber inescusable por tempo indispensable. En concreto, se un funcionario de carreira da Administración Xeral do Estado, que á súa vez é Alcalde sen dedicación parcial nin exclusiva, pode ampararse no permiso “por tempo indispensable para o cumprimento dun deber inescusable de carácter público ou persoal” para o cumprimento de determinadas funcións do cargo de Alcalde.

Así, en primeiro lugar, cabe analizar o marco xurídico de aplicación. O artigo 48.j) do Real Decreto Lexislativo 5/2015, do 30 de outubro, polo que se aproba o texto refundido da Lei do Estatuto Básico do Empregado Público establece que os funcionarios públicos terán dereito a un permiso:

“Por tempo indispensable para o cumprimento dun deber inescusable de carácter público ou persoal e por deberes relacionados coa conciliación da vida familiar e laboral.”

Para delimitar esta figura, hai que ter en conta que o “deber inescusable” configúrase como un concepto xurídico indeterminado que se veu definindo, tal e como contempla o Manual de Procedementos de Xestión de Recursos Humanos, publicado por Resolución do 14 de decembro de 1992 da Secretaría de Estado para a Administración Pública, como aquela obriga que incumbe a unha persoa cuxo incumprimento lle xera unha responsabilidade de índole civil, penal ou administrativa; e esténdese igualmente a aqueles deberes relacionados coa conciliación da vida familiar e laboral.

En base ao anterior, os criterios mantidos pola Dirección Xeral da Función Pública sobre o permiso para o cumprimento polos funcionarios dun deber inescusable de carácter público ou persoal poden sistematizarse nos seguintes:

a) Ha de tratarse dun deber inescusable, como "obriga que incumbe a unha persoa cuxo incumprimento lle xera unha responsabilidade de índole civil, penal ou administrativa”. Neste concepto poden considerarse incluídos os deberes de carácter cívico como a participación de procesos electorais e o exercicio do dereito ao sufraxio.

b) Fose dos supostos que consisten nun deber inescusable, a concesión do permiso ten carácter potestativo, polo que a Administración deberá ponderar as circunstancias do caso concreto, interpretando o 48.j) do TREBEP, de forma sumamente restritiva, sendo o órgano competente para a súa concesión quen debe apreciar as circunstancias concorrentes en cada caso.

c) O permiso ha de ser concedido polo tempo indispensable para o cumprimento do deber inescusable e non pode ser con carácter xeral.

d) En canto ao carácter público ou persoal do deber a cumprir, determinouse que a asunción voluntaria de actividades privadas, non han de prevalecer sobre as obrigas de carácter estatutario que obrigan ao funcionario á prestación do servizo.

e) En todo caso, o permiso por deber inescusable e por deberes relacionados coa conciliación caracterízase por dúas notas básicas: o seu carácter residual e a súa duración, que será do tempo indispensable para o cumprimento do deber. Por todo iso, debe circunscribirse a situacións puntuais e imprevisibles, que non se prolonguen no tempo, e excepcionais, que non sexan reiteradas.

Por tanto, os funcionarios de carreira da Administración Xeral do Estado teñen dereito a un permiso por deber inescusable polo tempo indispensable.

Sentado o anterior, cabe analizar se o desempeño das funcións de alcalde encádrase dentro das actividades dun deber público que son feito causante do este permiso. A este respecto, o artigo 75.6 da Lei 7/1985, do 2 de abril, de Bases do Réxime Local, norma directamente aplicable ao funcionario por tratarse dun cargo electivo dunha Corporación Local, dispón o seguinte:

“Para efectos do disposto no artigo 37.3.d) do Estatuto dos Traballadores e no artigo 30.2 da Lei 30/1984, enténdese por tempo indispensable para o desempeño do cargo electivo dunha Corporación local, o necesario para a asistencia ás sesións do pleno da Corporación ou das Comisións e atención ás Delegacións de que forme parte ou que desempeñe o interesado.”

Deste xeito, recoñécese como deber inescusable de carácter público ou profesional (artigo 30.2 da Lei 30/1984) a asistencia ao pleno, comisións e atención ás delegacións.

En conclusión, en base á normativa exposta, a asistencia ás sesións do pleno da corporación das Comisións e a atención ás Delegacións de que forme parte ou que desempeñe o interesado, ten sempre a condición de deber inescusable, debendo concedérselle, para tal fin, o permiso previsto para iso, sen máis limitación que a súa concesión polo tempo indispensable.

Todo o anterior indícase sen prexuízo de lembrar que, de acordo con o réxime de competencias deste centro directivo, as respostas a consultas que emite esta dirección xeral posúen carácter meramente informativo e, en consecuencia, non teñen carácter de criterio vinculante, nin orixinan dereitos nin expectativas de dereito, nin implican vinculación algunha co tipo de procedementos a que se refiran. Ademais, ao carecer de carácter preceptivo ou vinculante, os órganos destinatarios das estas respostas poderán, no seu caso, adoptar finalmente unha decisión que non se corresponda co parecer contido nas mesmas.

As respostas a consultas contidas neste boletín atenden ás cuestións expostas á luz da normativa vixente no momento da súa emisión, de maneira que estas respostas poden verse afectadas por modificacións lexislativas posteriores ou resolucións xudiciais.