Exponse consulta con respecto da aplicación dos prazos legais previstos na Lei 20/2021, do 28 de decembro, de medidas urxentes para a redución da temporalidade no emprego público, en relación cos procesos de estabilización. A citada lei inclúe unha serie de prazos temporais para dar cumprimento ao compromiso de España coa Unión Europea, no marco do Plan de Recuperación, Transformación e Resiliencia.

O artigo 2.2 da Lei 20/2021, do 28 de decembro, de medidas urxentes para a redución da temporalidade no emprego público establece que:

“2. As ofertas de emprego que articulen os procesos de estabilización contemplados no apartado 1, así como o novo proceso de estabilización, deberán aprobarse e publicarse nos respectivos diarios oficiais antes do 1 de xuño de 2022 e serán coordinados polas Administracións Públicas competentes.

A publicación das convocatorias dos procesos selectivos para a cobertura das prazas incluídas nas ofertas de emprego público deberá producirse antes do 31 de decembro de 2022.

A resolución destes procesos selectivos deberá finalizar antes do 31 de decembro de 2024”.

Este artigo atópase vixente, polo que a mencionada disposición establece un prazo que non é posible modificar nin alterar desde este centro directivo, posto que se trata dun deber legal, cuxo incumprimento deberá ser, no seu caso, motivado por unha causa ou razón que o xustifique.

A Lei 20/2021, do 28 de decembro, ten por obxecto a redución da taxa de temporalidade no conxunto das Administracións Públicas españolas, configurándose a habilitación de convocatoria de procesos de estabilización a medida inmediata “para remediar a elevada temporalidade existente” a que se refire o preámbulo da Lei. Nese marco, o propio preámbulo establece que a esixencia dos prazos fixados ten por obxecto “evitar dilacións nestes novos procesos”.

Nese sentido, se ben se parte da vinculación de todas as Administracións Públicas ao cumprimento destes prazos, é necesario destacar que a non observancia dalgún deles non deixa de habilitar para o cumprimento do obxectivo finalista contemplado na norma.

Desta forma o prazo do 31 de decembro, recollido na lei, opera nunha dobre dimensión: en canto á habilitación para convocar procesos selectivos de estabilización ao abeiro desta, e en canto ao mandato para resolvelos. Convén distinguir, polos seus efectos, tales dous supostos:

En relación coa convocatoria dos procesos de estabilización, o prazo previsto legalmente contén materialmente unha habilitación orzamentaria, ao habilitar unha taxa de estabilización, tal e como recolle o primeiro inciso do artigo 2.1:

“1. Adicionalmente ao establecido nos artigos 19.Un.6 da Lei 3/2017, do 27 de xuño, de Orzamentos Xerais do Estado para o ano 2017 e 19.Un.9 da Lei 6/2018, do 3 de xullo, de Orzamentos Xerais do Estado para o ano 2018, autorízase unha taxa adicional para a estabilización de emprego temporal que incluirá…”

En consecuencia, finalizado o prazo previsto para a resolución dos procesos selectivos, o 31 de decembro de 2024, non hai habilitación orzamentaria que dea cobertura á convocatoria de novos procesos que non fosen convocados con anterioridade.

En relación co prazo previsto legalmente para resolver os procesos xa convocados, estamos ante un prazo de índole administrativo, que vincula á Administración convocante e que, en consecuencia, debe cumprirse, sen prexuízo de que, por causas xustificadas que puidesen impedir a súa realización en tempo e forma, fóra preciso concluír os procesos unha vez finalizado o prazo.

Neste sentido, o incumprimento do prazo non implica que as prazas “decaian ou caduquen”. Tal e como dispón a Lei 39/2015, do 1 de outubro, do procedemento administrativo común das Administracións Públicas, no seu artigo 48.3: “A realización de actuacións administrativas fóra do tempo establecido para elas só implicará a anulabilidad do acto cando así o impoña a natureza do termo ou prazo”, o que implicaría que se poida emendar o atraso.

Dado que o obxectivo da Lei 20/2021, do 28 de decembro, é a resolución dos procesos selectivos debidamente convocados en para lograr a estabilización de emprego temporal e desta forma reducir a temporalidade en todas as nosas administracións, tal obxectivo vai máis aló da data estipulada legalmente, permitindo considerar que o seu incumprimento non afectaría á esencia ou natureza do prazo, e, por tanto, non decae meramente tras a data de finalización do prazo establecido. Así, o compromiso adquirido no obxectivo 150 do Plan de Recuperación, Transformación e Resiliencia, a que trae causa a habilitación legal, é á estabilización de polo menos 300.000 prazas, de forma que o compromiso non finaliza alcanzada a cifra fixada.

En síntese, resáltase a importancia de que as Administracións Públicas dean cumprimento aos prazos legalmente previstos, tanto para a convocatoria como a resolución dos procesos. Sen prexuízo do anterior, en casos en que por causas xustificadas non se puidese cumprir co prazo de resolución dos procesos, a Administración podería continuar con tales procesos ata levalos a termo, á maior celeridade.

En todo caso, o incumprimento dos prazos de resolución dos procesos selectivos non pode, en ningún caso, comportar o decaimiento dos mencionados procesos, consecuencia esta que se entende contraria ao obxectivo legalmente establecido de reducir a temporalidade e proceder á estabilización das prazas temporais que cumpran cos requisitos.

Todo o anterior indícase sen prexuízo de lembrar que, de acordo con o réxime de competencias deste centro directivo, as respostas a consultas que emite esta dirección xeral posúen carácter meramente informativo e, en consecuencia, non teñen carácter de criterio vinculante, nin orixinan dereitos nin expectativas de dereito, nin implican vinculación algunha co tipo de procedementos a que se refiran. Ademais, ao carecer de carácter preceptivo ou vinculante, os órganos destinatarios das estas respostas poderán, no seu caso, adoptar finalmente unha decisión que non se corresponda co parecer contido nas mesmas.

As respostas a consultas contidas neste boletín atenden ás cuestións expostas á luz da normativa vixente no momento da súa emisión, de maneira que estas respostas poden verse afectadas por modificacións lexislativas posteriores ou resolucións xudiciais.