A consulta versa sobre a posibilidade de arquivar un expediente disciplinario a un funcionario que se atopa en paradoiro descoñecido.

O texto refundido da Lei do Estatuto Básico do Empregado Público, aprobado polo Real Decreto Lexislativo 5/2015, do 30 de outubro (TRLEBEP), establece no artigo 98 o que segue:

“1. Non poderá imporse sanción pola comisión de faltas moi graves ou graves senón mediante o procedemento previamente establecido.

A imposición de sancións por faltas leves levarase a cabo por procedemento sumario con audiencia ao interesado.

2. O procedemento disciplinario que se estableza no desenvolvemento deste Estatuto estruturarase atendendo aos principios de eficacia, celeridade e economía procesual, con pleno respecto aos dereitos e garantías de defensa do presunto responsable.

No procedemento quedará establecido a debida separación entre a fase instrutora e a sancionadora, encomendándose a órganos distintos.

3. Cando así estea previsto nas normas que regulen os procedementos sancionadores, poderase adoptar mediante resolución motivada medidas de carácter provisional que aseguren a eficacia da resolución final que puidese recaer.

A suspensión provisional como medida cautelar na tramitación dun expediente disciplinario non poderá exceder de 6 meses, salvo en caso de paralización do procedemento imputable ao interesado. A suspensión provisional poderá acordarse tamén durante a tramitación dun procedemento xudicial, e manterase polo tempo a que se estenda a prisión provisional ou outras medidas decretadas polo xuíz que determinen a imposibilidade de desempeñar o posto de traballo. Neste caso, se a suspensión provisional excedese de seis meses non suporá perda do posto de traballo.

O funcionario suspenso provisional terá dereito a percibir durante a suspensión as retribucións básicas e, no seu caso, as prestacións familiares por fillo a cargo.

4. Cando a suspensión provisional elévese a definitiva, o funcionario deberá devolver percibir durante o tempo de duración daquela. Se a suspensión provisional non chegase a converterse en sanción definitiva, a Administración deberá restituír ao funcionario a diferenza entre os haberes realmente percibidos e os que debese percibir se se atopou con plenitude de dereitos.

O tempo de permanencia en suspensión provisional será de abono para o cumprimento da suspensión firme.

Cando a suspensión non sexa declarada firme, o tempo de duración da mesma computarase como de servizo activo, debendo acordarse a inmediata reincorporación do funcionario ao seu posto de traballo, con recoñecemento de todos os dereitos económicos e demais que procedan desde a data de suspensión”.

Así mesmo, o TRLEBEP establece no apartado 2 da disposición final cuarta que: “Ata que se diten as Leis de Función Pública e as normas regulamentarias de desenvolvemento manteranse en vigor en cada Administración Pública as normas vixentes sobre ordenación, planificación e xestión de recursos humanos en tanto non se opoñan ao establecido neste Estatuto”.

De acordo con a mencionada disposición, no ámbito da Administración Xeral do Estado , en materia de responsabilidade disciplinaría continúan vixentes o Real Decreto 33/1986, do 10 de xaneiro, polo que se aproba o Regulamento de Réxime Disciplinario dos Funcionarios da Administración do Estado e o Real Decreto 365/1995, do 10 de marzo, polo que se aproba o Regulamento de Situacións Administrativas dos Funcionarios Civís da Administración Xeral do Estado.

O artigo 26 do Real Decreto 33/1986 sinala que “A tramitación, comunicacións e notificacións axustásense en todo ao disposto no Título IV, Capítulo II, seccións primeira e segunda da Lei de Procedemento Administrativo.”

A este respecto o artigo 25.2 da vixente Lei 39/2015, do 1 de outubro, do Procedemento Administrativo Común das Administracións Públicas, establece que “Nos supostos nos que o procedemento se paralizase por causa imputable ao interesado, interromperase o cómputo do prazo para resolver e notificar a resolución”.

Doutra banda, o artigo 21 do Real Decreto 365/1995 dispón que:

“1. A suspensión provisional poderá acordarse preventivamente durante a tramitación dun procedemento xudicial ou disciplinario.

2. Se durante a tramitación dun procedemento xudicial decrétase a prisión provisional dun funcionario ou outras medidas que determinen a imposibilidade de desempeñar o seu posto de traballo, declararáselle en suspensión provisional polo tempo a que se estendan estas medidas.

3. A suspensión provisional como medida preventiva durante a tramitación dun expediente disciplinario poderá ser acordada pola autoridade que ordenou a incoación do expediente, non podendo exceder esta suspensión de seis meses, salvo en caso de paralización do procedemento imputable ao interesado.

4. O suspenso provisional terá dereito a percibir o 75% do seu soldo, trienios e pagas extraordinarias, así como a totalidade da prestación económica por fillo a cargo, excepto en caso de paralización do expediente imputable ao interesado, que comportará a perda de toda retribución mentres se manteña esta paralización. Así mesmo, non se acreditará haber algún en caso de incomparecencia no procedemento disciplinario ou proceso penal.

5. Cando a suspensión non sexa declarada firme, o tempo de duración da mesma computarase como de servizo activo, debendo acordarse a inmediata incorporación do funcionario ao seu posto de traballo, con recoñecemento dos dereitos económicos e demais que procedan desde a data de efectos da suspensión”.

De acordo con o anterior e ante a imposibilidade de continuar co procedemento, a teor do artigo 25.2 da vixente Lei 39/2015 procede a interrupción do cómputo do prazo para resolver e notificar a resolución.

Iso debe producirse tras a realización de todas aquelas actuacións que se consideren apropiadas para a determinación do paradoiro do funcionario, que deberían mesmo consistir na solicitude da cooperación doutras autoridades administrativas, talles como a Policía Nacional, o Ministerio de Asuntos Exteriores, Unión Europea e Cooperación, a través dos consulados de España no estranxeiro, o Rexistro civil, etc., con obxecto de determinar a situación do suxeito, e o paradoiro do mesmo.

Se a raíz de tales actuacións, que deberán estar adecuadamente documentadas no expediente, continuase a situación de descoñecemento en relación ao paradoiro do funcionario expedientado e fose imposible a notificación —tendo en conta que a imposición das sancións administrativas ha de verificarse a través dun procedemento no que o presunto inculpado teña oportunidade de alegar o que ao seu dereito conveña e propor as probas que estime pertinentes e sendo, a este respecto, dous os trámites esenciais do procedemento sancionador en materia disciplinaria dos funcionarios públicos, a saber, o traslado do prego de cargos, en que pode o inculpado non só alegar, senón solicitar a práctica das probas que para o seu defensa crea necesarias, e o da proposta de resolución (artigos 36 e 43 do Regulamento de Real Decreto 33/1986)—, parece procedente a interrupción do procedemento e o arquivo provisional das actuacións, se non fose posible a notificación, ata que esta poida realizarse, en garantía do dereito fundamental do funcionario á defensa.

Así mesmo, neste contexto parece posible e procedente a adopción da medida provisional prevista no artigo 98.3 do TRLEBEP, consistente na suspensión provisional, o que comportaría, non só que esta, no seu caso e se non é posible a notificación, prolónguese mesmo máis aló dos 6 meses previstos como regra xeral no caso de que o procedemento sancionador paralícese por causa imputable ao interesado (artigos 98.3 do TRLEBEP e 21.4 do Regulamento de Situacións Administrativas) senón tamén a perda de toda retribución.

Todo o anterior indícase sen prexuízo de lembrar que, de acordo con o réxime de competencias deste centro directivo, as respostas a consultas que emite esta dirección xeral posúen carácter meramente informativo e, en consecuencia, non teñen carácter de criterio vinculante, nin orixinan dereitos nin expectativas de dereito, nin implican vinculación algunha co tipo de procedementos a que se refiran. Ademais, ao carecer de carácter preceptivo ou vinculante, os órganos destinatarios das estas respostas poderán, no seu caso, adoptar finalmente unha decisión que non se corresponda co parecer contido nas mesmas.

As respostas a consultas contidas neste boletín atenden ás cuestións expostas á luz da normativa vixente no momento da súa emisión, de maneira que estas respostas poden verse afectadas por modificacións lexislativas posteriores ou resolucións xudiciais.