A consulta versa sobre a posibilidade de denegar a prolongación no servizo activo.

O artigo 67.3 do texto refundido da Lei do Estatuto Básico do Empregado Público (TRLEBEP), aprobado por Real Decreto Lexislativo 5/2015, do 30 de outubro, sinala o seguinte:

“A xubilación forzosa declararase de oficio ao cumprir o funcionario os sesenta e cinco anos de idade.

No entanto, nos termos das leis de Función Pública que se diten en desenvolvemento deste Estatuto, poderase solicitar a prolongación da permanencia no servizo activo como máximo ata que se cumpre setenta anos de idade. A Administración Pública competente deberá de resolver de forma motivada a aceptación ou denegación da prolongación. (…)”

Por outra banda, no ámbito da Administración Xeral do Estado, e ao non producirse desenvolvemento sobre este extremo, enténdese que segue en vigor e resulta de aplicación o procedemento establecido pola Resolución do 31 de decembro de 1996, da Secretaría de Estado para a Administración Pública, pola que se ditan normas complementarias de procedemento para a aplicación da prolongación da permanencia no servizo activo aos funcionarios públicos no ámbito da Administración Xeral do Estado.

No entanto, ha de terse en conta que esta normativa ha de ser aplicada atendendo á xurisprudencia que respecto do artigo 67.3 do TRLEBEP veu establecendo o Tribunal Supremo.

Neste sentido, enténdese que as Administracións Públicas poden denegar a prolongación da permanencia no servizo activo de maneira motivada. No entanto, é necesario ter en conta que o Tribunal Supremo ha establecido que a potestade de autoorganización, por si mesma, non é suficiente para que a Administración Pública poida fixar os motivos da denegación (SSTS. 10 de marzo de 2010; 17 de marzo, 24 de marzo, 7 de abril, 14 de abril, 18 de abril 20 de abril, 16 de xuño e 20 de decembro de 2011), tendo, por tanto, que basearse en motivos, ben objetivados na norma; ou ben, en motivos establecidos pola Administración pero partindo das premisas que para tal fin establecese previamente a norma.

En concreto, respecto das necesidades organizativas ás que se alude na consulta, entende o Alto Tribunal que, fronte ao artigo 33 da Lei 30/1984, do 2 de agosto, na que a prolongación se configuraba como un auténtico dereito do funcionario, o artigo 67.3 do TRLEBEP, que veu a substituír a aquel, regula a prolongación no servizo activo como «(…) un dereito subxectivo condicionado a que as necesidades organizativas da Administración fagan posible o seu exercicio; pero recae sobre a esta Administración a carga de xustificar esas necesidades organizativas que deben determinar a concesión ou denegación da prolongación. A obriga da Administración de motivar en todo caso, tanto se é favorable como se non, a decisión sobre a prolongación de permanencia en servizo activo solicitada polo funcionario en función dunhas necesidades da organización, implica que as necesidades que se citen como fundamento da decisión que se adopte sexan axustadas á realidade e que se probe a súa existencia (…)». (por todas, STS, Sala do Contencioso-Administrativo, 6 de febreiro de 2017).

É dicir, se ben a Administración ha de motivar necesariamente a concesión ou denegación da prolongación no servizo activo, a mesma non se configura xa como un dereito inherente ao cargo, como se veu entendendo, senón que se trata máis ben dun dereito que queda vinculado ás necesidades organizativas da Administración Pública.

Por iso é polo que a denegación da prolongación permanencia no servizo activo, ademais de nas causas establecidas xa na propia Resolución de 1996, tamén pode ser fundamentada nas necesidades organizativas.

Agora ben, con base nesta mesma xurisprudencia, é preciso indicar que as necesidades organizativas han de ser establecidas pola propia Administración, esencialmente, a través do correspondente instrumento de ordenación e planificación dos recursos humanos, debendo en todo caso quedar acreditado na resolución que se adopte a realidade e pertinencia para ese caso concreto das necesidades alegadas.

Todo o anterior indícase sen prexuízo de lembrar que, de acordo con o réxime de competencias deste centro directivo, as respostas a consultas que emite esta dirección xeral posúen carácter meramente informativo e, en consecuencia, non teñen carácter de criterio vinculante, nin orixinan dereitos nin expectativas de dereito, nin implican vinculación algunha co tipo de procedementos a que se refiran. Ademais, ao carecer de carácter preceptivo ou vinculante, os órganos destinatarios das estas respostas poderán, no seu caso, adoptar finalmente unha decisión que non se corresponda co parecer contido nas mesmas.

As respostas a consultas contidas neste boletín atenden ás cuestións expostas á luz da normativa vixente no momento da súa emisión, de maneira que estas respostas poden verse afectadas por modificacións lexislativas posteriores ou resolucións xudiciais.