Kontsulta egin duen unibertsitateak informazio hau eman du:

“XXX(e)ko Unibertsitateko Errektoreak irakasle [bitarteko titular] bati ezarri zion lau urte eta erdirako eginkizun-etetearen zigorra, 2010eko abuztuaren 17tik 2015eko otsailaren 16ra bitartean gauzatzekoa.

Ondoren, Errektoreak, interesatu berari, urtebeteko eginkizun-gabetze zigorra ezarri zion falta larri bat egiteagatik, eta abuztuaren 16an jakinarazi zitzaion interesatuari.

Kontuan hartuta funtzioak eteteko bi zigorrak ezin zirela aldi berean bete, Unibertsitateak bidezkotzat jo zuen bata bestearen atzetik betearaztea. Horrela, 2010eko azaroaren 19an, interesdunari jakinarazi zitzaion bigarren zehapenaren betearazpena 2015eko otsailaren 17an hasiko zela, hau da, lehenengo zehapenagatik ezarritako funtzio-etetea amaitzen denetik aurrera, eta horrela ulertu zen urtebeteko etenaldi larriaren preskripzio posiblea etenda geratzen zela lehenengo zehapena betetzeagatik”.

Datu horien argitan, deskribatutako jarduketa zuzena den edo, aitzitik, preskripzio-epea igarotzeagatik (hutsegite larrien kasuan 2 urte) zehapena preskribatuta dagoela ulertu behar den galdetzen da.

Diziplina-araubideak bi preskripzio-mota bereizten ditu: arau-hausteena eta zehapenena.

Kasu batean zein bestean, Administrazioaren jardunak, dela erantzukizuna eskatzera bideratua, dela ezarritako zehapena betetzera bideratua, preskripzioa eteten du, eta, beraz, baita preskripzioa gertatzeko aurreikusitako epea ere.

Arau orokor hori zehaztu egin behar da. Izan ere, Administrazioaren jarduera oro ez da baliozkoa preskripzioa eteteko, baizik eta jarduketa hori arduratsua izan behar da, eta, kasu honetan, ezarritako zehapena gauzatzea lortu nahi den helburua lortzera bideratu behar da benetan. Beraz, preskripzioa formalki eteteko egiten diren jarduerak ez dira baliozkoak izango ondorio horietarako, baina ez dute lortu nahi mota horretako epeari dagokion betebeharra betetzea.

Ildo horretan, eta segurtasun juridikoaren printzipioari men eginez, Auzitegi Gorenak 1985eko azaroaren 14ko epaian adierazi duen bezala, diziplina-arloan, ez da onartu behar egoera juridiko bat aldi baterako ziurgabetasun mugagabean mantentzea eta behar den administrazio-jarduna inolako denbora-mugarik gabe geldiaraztea; horrela, ez dute preskripzio-epea etengo xede horrekin bakarrik ematen diren “beharrezkoak ez diren” ebazpenek, eta ez nahitaezko jarduera betetzeko ebazpenak.

Kasu honetan, eta kontsultagileak emandako informazioaren arabera, zehapena exekutatu egin da eta, ondorioz, alegatzen den preskripzio posiblea eten egin da, hau da, eginkizunen etendura –ezarritako zehapena, alegia– egiteko data zehatzak finkatu dira. Interesdunari, adierazten zen moduan, jakinarazi zaizkio zehapena eta haren exekuzioa.

Beraz, kasu honetan, eta azaldutako argudioen argitan, badirudi ezin dela argudiatu zehapenaren preskripzioa gertatu dela, izan ere, zehapena Unibertsitateak adierazitako moduan exekutatu da eta, gainera, hura lehenago exekutatzea ezinezkoa izango zen, bestela, hura ondoriorik gabe utziko litzateke, zeren eta mota bereko beste zehapen batekin batera gertatuko baitzen, zeinak, bere izaeragatik, aldi berean exekutatzea ezinezkoa egiten baitu.

Aurreko guztia gorabehera, gogoratu behar da, zuzendaritza nagusi honen eskumenen araubidearen arabera, zuzendaritza nagusi honek egiten dituen kontsulten erantzunak informatzeko baino ez direla, eta, ondorioz, ez direla irizpide lotesleak, ez dutela ez eskubiderik ez eskubide-itxaropenik sortzen, eta ez dutela inolako loturarik sortzen dagozkien prozedura-motekin. Gainera, nahitaezko izaera edo izaera loteslerik ez dutenez, erantzun horien hartzaile diren organoek, hala badagokio, horietan jasotako iritziarekin bat ez datorren erabakia hartu ahal izango dute azkenean.

Buletin honetan jasotzen diren kontsulten erantzunek erantzuna emateko unean indarrean dagoen araudiaren arabera planteatutako galderei erantzuten diete, eta, beraz, erantzun horiek ondorengo lege-aldaketen edo ebazpen judizialen eragina jasan dezakete.